सुरेश आर.कटुवाल

अध्याय "क"

तिमी बिश्वास गर्दैनौ होला,

मैले त अनुभव गरेको छु !

मेरो मानसपटमा त्यो अतित ज्युँदै छ,

मेरा आँगनीमा,

टक् टक् टक् गरी बजेका बुटहरु,

अनि काँधमा राइफल बोकेर !

काला भुसतिग्रेहरुले दिएका ति हुकुम,

"आज सें इस देशको भि हमं नें हमरा

एक छोटा राज्य घोषित कर दियां " ।

अनि लाचार भएर,

अरुको अस्तित्व़ स्विकारी,

आफ्नो अस्तित्वलाई नेपथ्यमा धकेली,

बिस्तारबादको पिडा मैले सहेको छु ।।

______________________

अध्याय "ख"

मेरो देश अनि पाटी-पौव़ा,

पाखा-पखेरा अनि नदी-नाला,

खोला-खाल्सी अनि हरियाली पहाड,

समथर तराई अनि चाँदी जस्ता हिमाल ।

पाटी-पौव़ा भत्किदै मेरो देश बिलिन हुने छ,

खोला-खाल्सी, नदी-नाला सुक्दै,

हरियाली पहाडहरु कक्रने छन्,

समथर तराई बाँझिदै, हिमालमा धमिरा लाग्ने छन् ।

तब मक्किदै गरेको सगरमाथा,

कक्रक्-कक्रक गरी ढल्ने छ,

आफ्नो आफ्नो इहलिला मुताबिक ।

अनि सोच त ! तिम्रो अस्तित्व़ काहाँ जाने छ ?

तिमीलाई कति आत्माग्लानी हुने छ ।।

__________________

अध्याय "ग"

अराष्ट्रिय तत्वहरुको घुषपैठ,

नेताहरुको अदुर्दर्शिता,

जनताको भेडी गोठाले स्वभाव,

अनि युव़ाहरुको देश देखी पलायन,

अब के नै चाहियो मेरो देशलाई ?

कतै सिक्किम जस्तै !

या त भनौ कबिताको अध्याय "क" जस्तै,

अथवा हालैको क्रीमिया,

मेरो हिमाल पहाड तराईको,

बिस्तारै भाग-बण्डा हुने छ !

आमा एउटी हुन तर टुक्रा दुई हुने छ ।

तब जातियताको लडाई के को लागि ?

राष्ट्रियताको लडाई छाडेर !

हकको लडाई के को लागि ?

स्वतन्त्र अस्तित्व़को लडाई छाडेर ।

भाई फुट्दा त पराईले लुट्छन्,

अब त देशकै भाग-बण्डा हुँदा,

माथि बाट राता बुटहरु,

तल देखी काला बुटहरु,

तिम्रा आँगनिमा परेड खेल्दा,

तिमी के गर्छौ ?

फरिया-चौबन्दी, दौरा-सुरुवाल,

अनि ढाका टोपी बिलिन हुँदा,

तिमी के गर्छौ ?

काठमाण्डौमा होंग लिपावो (लालसलाम) भनिदा,

बिराटनगर र नेपालगंजमा जय़ हिंन्द सुनिदा,

तिमी के गर्छौ ?

हाम्री आमा दुई धुजाँ भई,

दुइटा सिक्किम बन्न पुगे भने,

तिमी के गर्छौ ??

अनि तिम्रो संघियतालाई कता हाल्छौ ??