टोप बहादुर राई

अलिकती दुखेछ मेरो देश

यता भोकमरीले छट्पटाउदा छोराहरू

उता बासमती चामलले मगमगाएछ हजुरको मेश ।

अलिकती खुईलिएछ बिपन्नताले मेरो देश

यता नाङ्गो आङ्ग बोकेर भौतारिरहदा टुहुराहरू

उता विदेशी मेहन्दीले रंगिएछ हजुरको पुगनपुग ४ कोरीको केश ।

अलिकती लुटिएछ मेरो माटो

यता झोलुङ्गे पुल चुडिएर सेतीमा खस्दा बासमतीहरू

उता आफु उड्ने खनेछौ हजुरले आकाशे बाटो ।

अलिकती बगेछु आशु भई म पानी पानी

यता छट्पटाउदा तिर्खाले बिर्खेहरू

अन्तै तर्काईदियौ हजुरले कोशीको भङगालो जानी जानी ।

अलिकती रोएछु मैले मेरो देशका लागि

यहाँ छाउनु छ शान्तिको लहर

उता कुर्सीको प्रहार हजुर कति त्यागी ।