रामकृष्ण सुनुवार 'आँकाला'

तिमी मुस्कुराई रहेछौ तस्वीरमा

साँच्चै त तिमी कस्तो छौ ?

पिडा छ कि कतै तन दुःखेको ।

आँखामा तिमीलाई टाँसेर

मुटुमा तिमीलाई बोकेर

दुःख सुखका क्षण काटी रहेछु

समयको तरवारले चटाचट ।

गुलावी तिम्रो रङ्ग बदलिएन

घण्टौं घोरिएर हेर्दा पनि

तिम्रो मुस्कान टुटेन

तर बोल्दै बोलिनौ तस्वीरमा

निष्ठुरी बनि टोलाई रह्यौ

सम्झनाले तिम्रो सताई रह्यो ।

तिमी भन्थ्यौ जिन्दगी अक्षरस हो

जसलाई युगौंयुगसम्म पढ्नु पर्छ

तर म भन्छु

जति पढ्यो उति गल्ती हुन्छ ।

बरु पाण्डुलिपी नहराउने गरी

एकै पल्टमा लेखि राखुँ कि ?

यो जिन्दगीले कोल्टे फेरी हालेमा

शब्द शब्द दोहरिने गरी

तातो स्वासमा प्रेम स्पन्दनका

ढुकढुकीहरु बढे झैं

सदा याद आई रहने गरी

प्रेम रस सम्झि पिई दिउँ कि !

हालः मुसाकाला, अफगानिस्तान