केदार श्रेष्ठ

पहाडजस्तै गजधम्म

परेर बस्न मन लाग्छ,

कहिले

रुख जस्तै हात हल्लाएर

हावाको सुसेलीमा

कम्मर मर्काई-मर्काई

नाच्न मन लाग्छ,

कहिले पूणिर्माको

जून भएर गगनमा

सधैँ चम्किरहन मन लाग्छ,

गमेर सोच्छु-

पहाड भएर

निर्जिव हुनु कसरी,

हावाको गतिमा नाच्ने

रुखजस्तै अघोषित

पागल हुनु म कसरी,

सधैँ अर्काको भरमा

चम्किरहने जून बनुँ म कसरी

मन यसैमा

घोत्लिरहन्छ

वहस चलिरहन्छ मष्तिष्कमा

टुङ्गोमा पुग्न सकेको छैन् मन्

तर

निर्णयको नजिक छ

तारा बनेर चम्किरहने ।

भीमस्थान-५, सिन्धुली

हाल-अनेसास यू.ए.ई.च्याप्टर