बज्र कुमार राई All Literature | Contact Author

बढ्दैछन् त्यो शहरमा दास खाने मान्छेहरु!

अघाएनन् कहिल्यै ति लाश खाने मान्छेहरु!

खुकुरी धार लगाएर आउँदैछु म सीमानामा

पख मेरो नक्सा अनि इतिहास खाने मान्छेहरु !

यो ढुङ्गा-माटो, प्रकृति तिम्रै मात्र कसरी भो ?

जवाफ देउ ए! मेरो बसोबास खाने मान्छेहरु !

मलाई मारी मेरै घरमा ठूलो उत्सव मनाउँदैछन्

मेरो धर्ती-आकाश अनि प्रकाश खाने मान्छेहरु !

बानेश्वर,सिंहदरबार,बालुवाटारमै छन् कति !

भ्रष्टचारको रोजीछाडी गाँस खाने मान्छेहरु !

बलात्कारको मुद्दा जिती अधिकारवादी भाछन्

अस्मिताको ठमेलमा मधुमास खाने मान्छेहरु !

त्यो समयको कठघरामा उभिनै पर्छ एकदिन,

ज्ञान/विज्ञान, श्रृजनाको अभ्यास खाने मान्छेहरु !