दाजु गुरूङ All Literature | Contact Author

सुन्नु भएछ;

तर धेरै अवेर भइसक्यो

फूल फुल्ने आँगनमा

वेतिथिको कटहर फल्न थाले पछि

गोहिको आँखामा पनि आँशु रसाउन थालिसकेछ

यसवेला यहालाई के भनौ ?

भन्नलाई महाभारतका पर्वहरू पनि छोटो हुन्छ ।

मौका परेको छ, चौका हान्नुहोस-

छेपोरोले पनि मौसम अनुसार रङ्ग वदल्छ रे ।

के गर्नु व्वाँसो खेदेर श्याललाई वास दिए पछि

सिंगारी त हराउने नै भयो ।

आउनु भएछ,

तर धेरै अवेर भइसक्यो

शोकाकुल आँखाहरूमा

आँसु रित्तिन लागेको वेला

तुल र सयपत्रि फूल पनि ओईलाउन थालिसकेछ ।

यस्तो अवसरमा यहाँलाई के दिऊ ?

दिनका लागि हामी कर्ण भन्दा दानी छौ

छातीमा हात राखेर आफैलाई सोधे हुन्छ--

एकलब्यले त वुढी औंला मात्र चडाएका थिए रे

हामीले सिङ्गो हात र साथ दिएका थियौ

तर यहाले पूरा जीवन नै लिनु भयो ।

चिन्नु भएछ,

तर धेरै अवेर भइसक्यो

युग हाक्ने छातीमा पनि

विवेक र मानवताको खडेरी पर्न थाले पछि

आस्था र विश्वास डगमगाउन थालिसकेछ ।

अब त यहालाई चिन्न पनि गाह्रो भो ?

कति धेरै परिर्वतन आएछ-

हात गोडाहरूमा लामालामा नग्राहरू पलाउन थालिसकेछ,

अनुहार ठयाक्कै ड्रयाकुलाको जस्तो भएछ ।

पत्यार लाग्दैन भने कुवामा हेर्नुस त-

अनुहार भरि डिकेन्द्र राजवंशीको रगत पोतिए जस्तो छ ।

तर चिन्ता लिनु पर्दैन हजुर

तिर्खा नमेटिए-

(स्व डिकेन्द्र राजवंशीमा श्रद्धाञ्जली सहित)