मोहन गुरूङ All Literature | Contact Author

तिम्रो चिनो सानु रिमाई जाली रूमाल फाटेपछि

भाले बास्या सुन्या छैन मैया डाँडा काटेपछि

रावा खोला भङ्गालोलाई दुवालीमा तर्काएर

माछीको ताल सुकाएको

पापले भन्दा धेरै पोल्यो

आफ्नै मनको रापले आज !

एक मुरी त भयो होला सिम्मा तिम्रो भूमेपाथी

भेडी चोकलाई पैंचो दिनु जाँड पकाई उब्रेजती

घुमेको त्यो दुधकोशी शीर पुच्छर उसकै पानी

एक टोकरी पठाई दिनु दुधकुण्डलाई सापट मागी !

दारको ठेकी दही साँच्ने मोही पार्ने टोलङ्ग

त्यही ठाँटीमा छाडें सबै अनि काटें भञ्ज्याङ्ग

साप्सु,मेवा तिम्रै पेवा सावा खोला तिम्रै

नपुगेमा परदेशीको  अल्झो मुटु तिम्रै

चाँप, चिमल फूल्ने बेला ट्याम्के चुली घुम्न जानु

त्यही बाट पूर्बतिर देशीयाको मुग्लान हेर्नु !

"रावाको माछा सावाको भात

आम्चौकको दही मझुवाको पात"

सम्झी बस्छु संधै संधै

राम राम हौ ङाम्मा दुई कोरीको उमेर भयो

हलेसी र साप्सु ढापको कसम होला

मुग्लानेको चिठ्ठी भरी छरीएको प्रीतीहरू

चारमाना गाउँको नाममा बाँकी तिम्रै भर्तीखण्ड

एउटा बोट बाबरीलाई

छुट्टै रोप्नु मेरो नाममा

छुट्टै रोप्नु मेरो नाममा !

अस्तु मोहन !

स्थानीय शब्दहरू:-

सिम्मा - राई भाषामा कान्छी

भूमेपाथी - छोरीचेलीलाई अन्न भित्राउनु पूर्ब दिईने पाथी अन्न

ङाम्मा - राई भाषामा सम्दिनी

भर्तीखण्ड- आफ्नै मनलाग्दी